Basic HTML Version
32
χεριών υπάρχουν τρύπες από τις οποίες ξεπροβάλλουν χέρια αληθινά, ενός παιδιού που υπάρχει
πίσω από την κατασκευή. Τα χέρια αυτά τραβούν μια αλυσίδα και αποπνέουν την ασφυξία της
φυλακής και το πάθος της δύναμης!
Προτού ολοκληρωθεί η αναφορά στην παράσταση με ερέθισμα το βίο του Θεόφιλου, οφείλω να
αναφέρω ότι πολύ σημαντικό ρόλο κατέχει και σε αυτήν η αφήγηση (η οποία μάλιστα συμβαίνει
μεμονωμένα από το πρόσωπο μιας ζωγραφισμένης κούκλας, που εμφανίζεται στιγμιαία από το
κουρτινάκι και φωτίζεται από μπλε φως!) καθώς και το τραγούδι (τόσο το ομαδικό όσο και το
ατομικό!).
Ιδεολογικά το τέλος του έργου μάς παρουσιάζει την αθανασία ενός αληθινού ανθρώπου - πατριώτη
και καλλιτέχνη και μάλιστα τη μεταθανάτια πνευματική του «συν – εύρεση» με όλους εκείνους τους
σημαντικούς ήρωες της Επανάστασης και των ζωγραφικών του έργων… Πάνω στη σκηνή βλέπουμε
ένα παιδί – ηθοποιό στην κορυφή του σκηνικού χώρου παρέα με ζωγραφιστές κούκλες! Ο Θεόφιλος
πεθαίνει στο τέλος, αλλά δεν υπάρχει θλίψη. Αντιθέτως, υπάρχει μια αίσθηση ελπίδας με όλο τον
απόηχο της γιορτής των θετικών στοιχείων του ανθρώπου – Έλληνα!