Basic HTML Version
34
Η ιστορία είναι πανανθρώπινη. Είναι η αγάπη ενός αγοριού για μια κοπέλα. Είναι η αγάπη ενός
εργάτη νέου για την κόρη του αφεντικού του. Η ιστορία αυτή φόρεσε λευκά χρώματα και
στολίστηκε με άνθη, πράσινα και κίτρινα, εκφράστηκε με λόγια συναισθηματικά, αληθινά και
ποιητικά, χόρεψε στους ρυθμούς της Κρήτης και ήρθε ως εμάς που την αναμέναμε να έρθει, για να
«συν – κινηθούμε»…
Για να συγκινηθούμε από τα αγόρια και τα κορίτσια που έχουν μάθει να αγαπούν και να
εκφράζονται. Που ξέρουν να τραγουδούν, να παίζουν, να χαμογελούν και να χορεύουν. Που ξέρουν
πιο πολλά από τους μεγάλους, γιατί οι «μεγάλες» καρδιές των μικρών γνωρίζουν περισσότερα από
τις «μικρές» καρδιές των μεγάλων! Γιατί η μουσική μπορεί να γίνει μαγική, όταν καλείται να
περιγράψει ανθρώπινα αισθήματα.
Τέλος, το κοριτσάκι με τους φιόγκους στα μαλλιά, που έχει ένα μικρό σεντούκι σε μια άκρη της
σκηνής, που προοικονομεί τη δράση, διαβάζοντας βουβά μια ιστορία, και που υπάρχει, για να
συνενώνει τις στιγμές των ποιημάτων, είναι στη δική μου φαντασία η αθωότητα αυτής της
ιστορίας… Είναι το όνειρο, είναι η αλήθεια της ψυχής, είναι ο πλούτος της ποίησης και η μαγεία του
θεάτρου!