Basic HTML Version
40
Η μουσική είναι εμβατηριακή. Στη σκηνή του δικαστηρίου είναι εμφανής η δημιουργία ενός
θεάτρου μέσα στο θέατρο! Είναι εξαιρετικά τραγελαφική η στιγμή που το πολυπόθητο δάνειο
καταφτάνει στη χώρα του παραμυθιού. Η σκηνική του αναπαράσταση το παρουσιάζει σαν μια
γαϊδουροκεφαλή μέσα σε ένα μπαούλο!
Κωμικοτραγική, επίσης, είναι η σκηνή κατά την οποία ο βασιλιάς ανακοινώνει έναν επικείμενο
πόλεμο, ενώ μια κυρία με περιποιημένη εμφάνιση (κρινολίνο και ομπρελάκι) ξεφωνίζει από τον
ενθουσιασμό της! (
«Πόλεμος, πόλεμος! Πολύ ωραία!»
)
Το στοιχείο του παραμυθιού ενισχύεται από τις ενδυμασίες των παιδιών (εντός των οποίων
φαίνονται «μικρομέγαλα»!)… Έχουν τις αποχρώσεις και τα σχήματα μιας άλλης εποχής. Και είναι
γοητευτική, εν τέλει, αυτή η σκηνική αντίθεση που δημιουργείται με την παρουσία στη σκηνή
κοριτσιών ντυμένων, όπως οι πλούσιες κυρίες αλλά και όπως οι ταπεινές χωριατοπούλες!
Συμπερασματικά, η αξία της εν λόγω σκηνικής δουλειάς είναι η άμεση σύνδεσή της με την
κοινωνική πραγματικότητα που ο ελληνικός λαός βιώνει! Και είναι πολύ σημαντική και αξιέπαινη
δουλειά, γιατί μαρτυρά στα παιδιά την αλήθεια… Εκμυστηρεύεται στα παιδιά για τη σαθρότητα της
διακυβέρνησης αυτού του τόπου αλλά και για τη διαχρονικότητα αυτού του προβλήματος… Μπορεί
η εξουσία να αλλάζει μορφές, αλλά στην ουσία πρόκειται για μια ακόμα πτυχή της ίδιας έννοιας, της
υποκρισίας! Το
Παραμύθι χωρίς όνομα
δεν «παραμυθιάζει» τα παιδιά, αλλά τους αποκαλύπτει την
αλήθεια και αυτό είναι σημαντικό απόκτημα για την ευαίσθητη ηλικία τους!
Το εν λόγω θεατρικό εγχείρημα είναι το πιο πρόσφατο της θεατρικής ομάδας του Παγκρήτιου
Εκπαιδευτηρίου. Ύστερα από αυτό η ευθύνη του θεατρικού κύκλου κληροδοτήθηκε σε νεότερα
χέρια από το ανθρώπινο δυναμικό του σχολείου, γεγονός που δεν εναπόκειται στην παρούσα
εργασία.
Νομίζω πως είναι η κατάλληλη ώρα για μια όσο το δυνατό γίνεται πιο σύντομη ανασκόπηση του
συνολικού θεατρικού αποτελέσματος του σχολείου από το 1996 έως και το 2011.
Η ιστορία γεννιέται από τους ανθρώπους και από τις πράξεις τους. Πρόκειται για ένα αρμονικό
σύνολο ιδεών, προσωπικοτήτων και πράξεων. Οι ίδιοι ή άλλοι άνθρωποι πρόκειται να αξιοποιήσουν
αυτήν την ιστορία… Πλέον μπορώ με βεβαιότητα να ομολογήσω ότι η θεατρική εκπαίδευση στο
Παγκρήτιο Εκπαιδευτήριο αποτελεί ιστορία, γιατί κατόρθωσε να προτείνει τη δική της προσωπική
και αυτόνομη ταυτότητα στον τομέα της εκπαιδευτικής ενότητας που ονομάζουμε «θέατρο στο
σχολείο».
Τα παιδιά και οι εμψυχωτές τους τόλμησαν να «εκτεθούν» και επέτυχαν! Ως εκ τούτου, λοιπόν, με
τα έργα της πρώτης περιόδου
19
η θεατρική ομάδα κατάφερε να αποσπάσει βραβεία και επαίνους για
το έργο της! Πιο συγκεκριμένα με την παράσταση του
Νεκρού Αδελφού
(1996) απέσπασε το
Α’
Παγκρήτιο βραβείο
καθώς και
Πανελλήνια ειδική διάκριση.
Με τον
Ήλιο τον Ηλιάτορα
(1997) απέσπασε
το
Α’ Παγκρήτιο
καθώς και το
Α’ Πανελλήνιο βραβείο.
Με τους
Ελεύθερους Πολιορκημένους
(1999)
απέσπασε το
Α’ Παγκρήτιο βραβείο,
καθώς και το
Γ’ Πανελλήνιο βραβείο.
Και τέλος με την
Αλεξάνδρου
Παπαδιαμάντη ανάγνωσιν
(2001) απέσπασε το
Α’ Παγκρήτιο βραβείο.
19
Θα γίνει αναφορά αργότερα για το διαχωρισμό των έργων σε περιόδους.