Basic HTML Version
13
Η ροή της παράστασης έγκειται στην εναλλαγή της απαγγελίας και της χορωδίας.
Είναι εντυπωσιακό το πώς δημιουργείται η εικόνα της επιστροφής της κόρης από τα ξένα. Ο
Κωνσταντής, ο καταραμένος γιος, σαν σκιά ενώνεται με την πραγματική φιγούρα της Αρετής (της
κόρης και αδελφής του) και μαζί (η σκιά ενός πραγματικού ανθρώπου και το σώμα μιας υπαρκτής
στη σκηνή κοπέλας) τραβούν ένα τυλιγμένο πανί που μοιάζει με γκέμια αλόγου.
8
Το τέλος του έργου μοιάζει με κηδεία. Η συνάντηση της χαροκαμένης μάνας και της μοναχικής
κόρης είναι μοιραία, αφού πεθαίνουν και οι δύο, η μια στην αγκαλιά της άλλης. Οι γυναίκες του
χορού τις ραίνουν με τα λουλούδια που κρατούσαν. Το σχήμα της πράξης είναι κυκλικό και γενικά
όλη η ερμηνεία του ποιήματος βασίζεται στο σχήμα του κύκλου, λόγω της σπουδαιότητας της
ύπαρξης του χορού.
Ολοκληρώνοντας την αναφορά μου στη συγκεκριμένη παράσταση, θέλω να τονίσω ότι η παρουσία
του χορού σε σχολικό θέατρο είναι αμφίσημη. Αφ’ ενός σημαίνει τη σκηνοθετική επιλογή και αφ’
ετέρου εξυπηρετεί τη σκηνική αφήγηση ενός μη παραστάσιμου είδους, όπως είναι ένα δημοτικό
ποίημα. Επιπλέον, είναι ένας τρόπος να μπορέσουν να συμμετέχουν όλα τα παιδιά και μάλιστα μέσω
ενός κοινού ρόλου, γεγονός που είναι πολύ σημαντικό για την προσωπική τους ανάπτυξη αλλά και
8
Στο θέατρο ρόλους δεν παίρνουν μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα αντικείμενα. Ένα πανί μπορεί να αποκτήσει πολλές και
διαφορετικές λειτουργίες. Αυτό είναι ένα ακόμα μαγικό στοιχείο του θεάτρου!