Basic HTML Version
25
Προχωρώντας στο χρόνο και φτάνοντας στο 2004, συναντάμε τη θεατρική ομάδα σε νέες
καλλιτεχνικές ζυμώσεις και αναζητήσεις…
Οι μυστικές λαχτάρες της νιότης
(από την
Αναφορά στον
Γκρέκο
του Νίκου Καζαντζάκη) είναι η επόμενη παράσταση. Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο κάθε
πολίτης της Κρήτης να έχει μια κάποια γνώση των έργων και του βίου του Νίκου Καζαντζάκη, διότι
πολλά μπορεί να διδαχτεί και πολλά μπορεί να νιώσει μέσω αυτού. Επομένως, η απόπειρα της
θεατρικής ομάδας να ασχοληθεί με τη βιογραφία του Νίκου Καζαντζάκη είναι το λιγότερο
αξιοθαύμαστη!
Το αποτέλεσμα αυτής της θεατρικής προετοιμασίας είναι «φωτεινό» και αξιόλογο. Πρόκειται για
μια παράσταση που εστιάζει στα νεανικά χρόνια του συγγραφέα και μάλιστα με τρόπο σοβαρό και
ανάλαφρο μαζί! Οι θεατές αυτού του έργου ευφραίνονται από τις μελωδίες, τις ανθρώπινες εικόνες,
τη θαλπωρή των αναμνήσεων, τα ζωηρά χρώματα αλλά και από την ευθυμια ορισμένων γεγονότων.
Αυτό το τελευταίο είναι που κρατώ ως ενθύμιο της παράστασης και που ταυτοχρόνως θαυμάζω…
Το ότι επιτυχημένα έχουν ενταχθεί και συνδυαστεί σε αυτήν τρία διαφορετικά στοιχεία της ζωής… Ο
ρεαλισμός. Ο «ρομαντισμός» (εννοώντας την ευαισθησία). Το κέφι!
Η παράσταση, λοιπόν, ουσιαστικά αρχίζει με την Άνοιξη…
«Απόλαυσε τη νιότη σου και μην τηνέ
λυπάσαι.»
Την Άνοιξη συμβολίζει ένα μικρό ξυπόλητο κορίτσι, που φορά στεφάνι στα μαλλιά και
παίζει φλογέρα, σαν να κελαηδά!
Όπως σε κάθε παράσταση, έτσι και σε αυτήν υπάρχουν ξεχωριστά χρώματα, τεχνικές, σκηνικά
αντικείμενα και φιγούρες… Ξεκινώντας από τα πρόσωπα, αυτά που έχουν εξέχουσα θέση στο έργο,
όπως και στη νεανική ζωή του συγγραφέα, είναι η μητέρα και ο πατέρας του, αλλά και ο δάσκαλος
με τη βέργα! Τα χρώματα που κυριαρχούν στις μορφές των προσώπων είναι το μαύρο για τα αγόρια
και το μπεζ/λευκό για τα κορίτσια. Τα αγόρια φορούν πουκάμισο και επίσημο παντελόνι και τα
κορίτσια φορούν μακριά φουστάνια. Το σκηνικό αποτελείται από τελάρα σε γήινα χρώματα καθώς
και από ένα κόκκινο κουρτινάκι. Υπάρχει ένα τραπέζι με καθίσματα. Αυτός ο χώρος είναι η αυλή,
είναι το εσωτερικό του σπιτιού, είναι το σχολείο. Στην άκρη υπάρχουν τα κλαδιά ενός δέντρου, του
οποίου οι σκιές προβάλλονται στην πίσω μεριά σε ένα ταμπλώ.
Οι ήχοι είναι πολύ βασικό γνώρισμα αυτής της παράστασης. Μέσω των ήχων βιώνουμε τη
μεταφορά μας από τη μια σκηνή στην άλλη αλλά και από τον έναν χώρο στον άλλο. Υπάρχουν οι ήχοι
των ανθρώπων στην οικογένεια και στο σχολείο, υπάρχουν όμως και οι ήχοι της φύσης. Επίσης, ένα