Basic HTML Version
26
στοιχείο που δε θα απουσίαζε από αυτήν την παράσταση είναι οι φωνητικές δυνατότητες των
παιδιών – ηθοποιών. Ως «θεατής» είχα την ευκαιρία να απολαύσω τις μελωδικές τους φωνές, είτε
επρόκειτο για μονωδία είτε για «χορωδία».
Και έφτασε η στιγμή για να γίνει αναφορά στην τεχνική της σκηνικής αφήγησης… Υπάρχει στη
σκηνή ένας αφηγητής (σαν αναγνώστης), τα λόγια του οποίου – ευθύς αμέσως ή έπειτα –
αναπαρίστανται… Στην ουσία έχουμε την αίσθηση ότι ο ίδιος ο συγγραφέας διαβάζει τα γραφόμενά
του για την ίδια του τη ζωή και ταυτοχρόνως τη βλέπει να εκτυλίσσεται, να διαδραματίζεται
μπροστά του!
Πολύ σημαντικό ρόλο κατέχουν στη δράση τα σκηνικά αντικείμενα. Για παράδειγμα, ποιος θα
φανταζόταν ότι τα «σώματα» των καρυδιών, που σπάζουν στη μέση με μια πέτρα τα πρόσωπα στην
αρχή του έργου, θα γίνονταν αργότερα μικρόσωμα κρόταλα στα χέρια των ηθοποιών!;
Επιπροσθέτως, το μικρό κλουβί αλλά και η υδρόγειος σφαίρα (που σε κάποια στιγμή της δράσης θα
μεταμορφωθεί σε φεγγάρι!) είναι αντικείμενα συμβολικά και ποιητικά… Που γεννούν συνειρμούς
και εικόνες στο νου των θεατών.