Basic HTML Version
30
Η θεατρική ομάδα, έπειτα από τη σκηνική αναπαράσταση ενός μέρους της ζωής του Νίκου
Καζαντζάκη, επιστρέφει εξίσου δυναμικά το 2007 με την παρουσίαση της βιογραφίας του ζωγράφου
Θεόφιλου! (
Θεόφιλος, ο ποιητής των χρωμάτων
). Προτού παρακολουθήσω την παράσταση, ένιωσα
ότι θα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και μόνο από το γεγονός ότι έχει εμπνευστεί από τη
ζωγραφική και την ιστορία…
Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική τη συγκεκριμένη παράσταση, πρώτον, επειδή αποτελεί έναυσμα
«καθολικής» δημιουργικότητας, «μαθαίνοντας» στα παιδιά ότι η έμπνευση δεν περιορίζεται και ότι
έχει τη δύναμη να υπάρξει μέσα και από εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις… Και δεύτερον, επειδή
αποτελεί παράγοντα προοδευτικής εξέλιξης της θεατρικής ιστορίας του Παγκρήτιου
Εκπαιδευτηρίου.
Το έργο ξεκινά υπό τους δυναμικούς ήχους του μουσικοσυνθέτη Κραουνάκη, για να ξεδιπλωθεί
αργότερα μέσα από εμβατήρια και παραδοσιακές νότες με σφυρίγματα! Η γενική ατμόσφαιρα της
παράστασης είναι παιχνιδιάρικη και χρωματιστή! Υπάρχουν σκηνές που θυμίζουν αποκριάτικη
γιορτή, που διαθέτουν στοιχεία κουκλοθέατρου, που μοιάζουν με γαϊτανάκι, που φέρνουν στο νου
εικόνες από ομαδικά παιδικά παιχνίδια σε καλοκαιρινές γειτονιές.
Το παιχνίδι που με συνεπήρε προσωπικά ως θεατή, αλλά ταυτοχρόνως το θεώρησα και ιδιαίτερα
χρήσιμο και ευφυές, είναι αυτό κατά τη διάρκεια του οποίου το ένα παιδί πετά στο απέναντί του –
έτσι όπως βρίσκονται σε κύκλο – ένα τόπι, λέγοντας και από μια φράση/πληροφορία σχετική με το
πρόσωπο του ζωγράφου Θεόφιλου.
Τα χρώματα της παράστασης είναι φωτεινά και χαρούμενα. Κυριαρχούν το λευκό, το μαβί και το
πορτοκαλί. Στο φωτισμό εισχωρούμε στις αποχρώσεις του κίτρινου και του γαλάζιου. Η μουσική
είναι άλλοτε τρυφερή και άλλοτε χορευτική, με έντονο το στοιχείο του παραδοσιακού ελληνικού
γλεντιού.